บางอย่างเกี่ยวกับโบว์ลิ่ง (บทที่ Ⅱ)

ยุคกลาง

ในปี 1299 กรีนโบว์ลิ่งที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันดีสำหรับการเล่นโบว์ลิ่งแบบเป้าเพื่อความอยู่รอดในยุคปัจจุบันได้ถูกสร้างขึ้น Master's Close (ปัจจุบันคือ Old Bowling Green ของ Southampton Bowling Club) ในเมือง Southampton ประเทศอังกฤษ ยังคงใช้งานอยู่

ในปี 1325 มีการผ่านกฎหมายในกรุงเบอร์ลินและโคโลญจน์ โดยจำกัดการเดิมพันโบว์ลิ่งสนามหญ้าไว้ที่ห้าชิลลิง

ในปี ค.ศ. 1366 มีการกล่าวถึงกีฬาโบว์ลิ่งอย่างเป็นทางการครั้งแรกในอังกฤษ เมื่อพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 สั่งห้ามโบว์ลิ่งเพื่อเป็นการรบกวนสมาธิในการฝึกยิงธนู

ในศตวรรษที่ 15-17 โบว์ลิ่งสนามหญ้าแพร่กระจายจากเยอรมนีไปยังออสเตรีย สวิตเซอร์แลนด์ และประเทศต่ำ โดยมีพื้นผิวการเล่นที่ทำจากขี้เถ้าหรือดินเผา

ในปี 1455 ลานโบว์ลิ่งในลอนดอนได้รับการมุงหลังคาเป็นครั้งแรก ทำให้โบว์ลิ่งกลายเป็นเกมสำหรับทุกสภาพอากาศ ในเยอรมนี พวกเขาถูกเรียกว่า kegelbahns ซึ่งมักอยู่ตามร้านเหล้าและเกสต์เฮาส์

ในปี ค.ศ. 1463 มีการจัดงานเลี้ยงสาธารณะในเมืองแฟรงก์เฟิร์ต ประเทศเยอรมนี โดยมีอาหารค่ำเนื้อกวางตามด้วยการเล่นโบว์ลิ่งในสนามหญ้า

คริสต์ศตวรรษที่ 16 ถึง 18

ชาวนาเล่นโบว์ลิ่งหน้าโรงเตี๊ยมในศตวรรษที่ 17

ในปี 1511 กษัตริย์เฮนรี่ที่ 8 แห่งอังกฤษทรงเป็นนักขว้างลูกตัวยง เขาห้ามเล่นโบว์ลิ่งสำหรับชนชั้นล่าง และเรียกเก็บภาษีสำหรับเลนส่วนตัวเพื่อจำกัดคนรวยเท่านั้น กฎหมายอังกฤษอีกฉบับที่ผ่านในปี 1541 (ยกเลิกในปี 1845) ห้ามคนงานเล่นโบว์ลิ่ง ยกเว้นในวันคริสต์มาส และเฉพาะในบ้านของนายและต่อหน้าเขาเท่านั้น ในปี 1530 เขาได้ซื้อพระราชวังไวท์ฮอลล์ในใจกลางลอนดอนเพื่อเป็นที่ประทับใหม่ของเขา โดยได้สร้างขึ้นใหม่อย่างกว้างขวางพร้อมด้วยลานโบว์ลิ่งกลางแจ้ง สนามเทนนิสในร่ม ลานประลอง และสนามชนไก่

มาร์ติน ลูเธอร์ ผู้ก่อตั้งนิกายโปรเตสแตนต์ปฏิรูปกำหนดจำนวนพิน (ซึ่งมีตั้งแต่ 3 ถึง 17 อัน) ที่เก้า เขามีเลนโบว์ลิ่งที่สร้างขึ้นใกล้บ้านสำหรับลูกๆ ของเขา และบางครั้งก็กลิ้งลูกบอลด้วยตัวเอง

ในวันที่ 19 กรกฎาคม ค.ศ. 1588 รองพลเรือเอกอังกฤษ เซอร์ ฟรานซิส เดรก ถูกกล่าวหาว่ากำลังเล่นโบลิ่งที่พลีมัธโฮ เมื่อมีการประกาศการมาถึงของกองเรืออาร์มาดาสเปน โดยตอบว่า "เรามีเวลามากพอที่จะจบเกมและเอาชนะชาวสเปนด้วย"

เกมโบว์ลิ่ง โดยจิตรกรชาวดัตช์ แจน สตีน , ค. 1655. มากมาย ภาพวาดยุคทองของเนเธอร์แลนด์ โบว์ลิ่งที่ปรากฎ

ในปี ค.ศ. 1609 นักสำรวจบริษัทอินเดียตะวันออกของดัตช์ เฮนรี ฮัดสัน ค้นพบอ่าวฮัดสัน นำการล่าอาณานิคมของดัตช์มาสู่นิวอัมสเตอร์ดัม (ต่อมาคือนิวยอร์ก); คนของฮัดสันนำโบว์ลิ่งสนามหญ้ามาด้วย

ในปี 1617 กษัตริย์เจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษได้ตีพิมพ์ Declaration of Sports โดยห้ามเล่นโบว์ลิ่งในวันอาทิตย์ แต่อนุญาตให้เต้นรำและยิงธนูสำหรับผู้ที่เข้าร่วมพิธีนิกายแองกลิกันเป็นครั้งแรก ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้กับพวกพิวริตัน ได้รับการออกใหม่ในปี 1633 โดยผู้สืบทอดตำแหน่งของเขา Charles I จากนั้นได้รับคำสั่งให้เผาในที่สาธารณะในปี 1643 โดยรัฐสภาที่เคร่งครัด

ในปี 1670 ชาวดัตช์ชอบไปเล่นโบว์ลิ่งที่ร้าน Old King's Arms Tavern ใกล้กับร้านที่ 2 สมัยใหม่และบรอดเวย์ในนิวยอร์กซิตี้

ในปี ค.ศ. 1733 โบว์ลิงกรีนในนครนิวยอร์กถูกสร้างขึ้นบนที่ตั้งของตลาดปศุสัตว์และลานสวนสนามของเนเธอร์แลนด์ กลายเป็นสวนสาธารณะที่เก่าแก่ที่สุดของเมืองที่ยังหลงเหลืออยู่จนถึงปัจจุบัน

ในศตวรรษที่ 19

ภาพวาดจากราวปี 1810 แสดงให้เห็นนักขว้างลูกชาวอังกฤษกำลังเล่นกีฬาโบว์ลิ่งกลางแจ้ง โดยแสดงให้เห็นรูปสามเหลี่ยมที่มีหมุด 10 พินตามลำดับเวลาก่อนที่จะปรากฏในสหรัฐอเมริกา

ในปี ค.ศ. 1819 วอชิงตัน เออร์วิงก์ นักเขียนชาวนิวยอร์กได้กล่าวถึงโบว์ลิ่งเก้าพินเป็นครั้งแรกในวรรณคดีอเมริกันในเรื่องราวของเขา Rip Van Winkle

เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2383 Knickerbocker Alleys ในนิวยอร์กซิตี้ได้เปิดขึ้น และกลายเป็นลานโบว์ลิ่งในร่มแห่งแรก

ในปีพ.ศ. 2384 รัฐคอนเนตทิคัตสั่งห้ามโบว์ลิ่งเก้าพินเพื่อหยุดการพนัน ทำให้เกิดการสร้างโบว์ลิ่งสิบพินขึ้นเพื่อเลี่ยงกฎหมาย ประมาณ 31 ปีหลังจากภาพวาดโบว์ลิ่งสิบพินกลางแจ้งของอังกฤษดังกล่าวถูกลงวันที่

ในปีพ.ศ. 2389 ลานโบว์ลิ่งที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่ในสหรัฐอเมริกาได้ถูกสร้างขึ้นโดยเป็นส่วนหนึ่งของ Roseland Cottage ซึ่งเป็นที่ดินฤดูร้อนของ Henry Chandler Bowen (พ.ศ. 2374-2439) ในเมืองวูดสต็อก รัฐคอนเนตทิคัต ถนนซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของพิพิธภัณฑ์ Roseland Cottage House ในเขตประวัติศาสตร์นิวอิงแลนด์มีองค์ประกอบทางสถาปัตยกรรม Gothic Revival ที่สอดคล้องกับสไตล์ของที่ดินทั้งหมด

ในปีพ.ศ. 2391 การปฏิวัติในปี พ.ศ. 2391 ส่งผลให้ชาวเยอรมันอพยพไปยังสหรัฐอเมริกาอย่างรวดเร็ว โดยมีจำนวนถึง 5 ล้านคนภายในปี พ.ศ. 2443 โดยนำความรักในเบียร์และการเล่นโบว์ลิ่งมาด้วย ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 พวกเขาทำให้นิวยอร์กซิตี้เป็นศูนย์กลางของการเล่นโบว์ลิ่ง

ในปีพ.ศ. 2391 สมาคมโบว์ลิ่งแห่งสกอตแลนด์สำหรับการเล่นโบว์ลิ่งในสนามหญ้าก่อตั้งขึ้นในสกอตแลนด์โดยสโมสร 200 แห่ง; มันถูกสลายไปและก่อตั้งใหม่อีกครั้งในปี พ.ศ. 2435

ภาพประกอบลานโบว์ลิ่งที่ชวนตะลึงจากหน้าปกของ ฮาร์เปอร์สวีคลี่ นิตยสาร (สหรัฐอเมริกา พ.ศ. 2403)

ในปี พ.ศ. 2407 กลาสโกว์ พ่อค้าฝ้าย William Wallace Mitchell (1803–84) ตีพิมพ์ Manual of Bowls Playing ซึ่งกลายเป็นข้อมูลอ้างอิงมาตรฐานสำหรับการเล่นโบว์ลิ่งในสนามหญ้าในสกอตแลนด์

ในปี พ.ศ. 2418 สมาคมโบว์ลิ่งแห่งชาติ (NBA) ก่อตั้งขึ้นโดยสโมสรท้องถิ่น 27 แห่งในนิวยอร์กซิตี้ เพื่อสร้างมาตรฐานกฎสำหรับโบว์ลิ่งสิบพิน การกำหนดขนาดลูกและระยะห่างระหว่างเส้นฟาวล์กับหมุด แต่ไม่สามารถตกลงกันได้ กฎ; มันถูกแทนที่ในปี พ.ศ. 2438 โดย American Bowling Congress

ในปี พ.ศ. 2423 จัสติน ไวท์ แห่ง วูสเตอร์, แมสซาชูเซตส์ ประดิษฐ์ โบว์ลิ่งแคนเดิลพิน

ในช่วงทศวรรษที่ 1880 บรันสวิกคอร์ปอเรชั่น (ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2388) ของ ชิคาโก , อิลลินอยส์ ผู้ผลิตโต๊ะบิลเลียดเริ่มทำลูกโบว์ลิ่ง หมุด และเลนไม้เพื่อขายให้กับร้านเหล้าที่ติดตั้งลานโบว์ลิ่ง

ในวันที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2438 ได้มีการกำหนดกฎเกณฑ์มาตรฐานสมัยใหม่สำหรับโบว์ลิ่งสิบพิน เมืองนิวยอร์ก โดยใหม่ สภาคองเกรสอเมริกันโบว์ลิ่ง (ABC) (ต่อมาสภาโบว์ลิ่งแห่งสหรัฐอเมริกา) ซึ่งเปลี่ยนระบบการให้คะแนนจากสูงสุด 200 คะแนน สำหรับ 20 ลูก เป็นสูงสุด 300 คะแนน สำหรับ 10 ลูก และกำหนดน้ำหนักลูกสูงสุดไว้ที่ 16 ปอนด์ และระยะพินที่ 12 นิ้ว แชมป์ ABC คนแรก (พ.ศ. 2449-2464) คือจิมมี่ สมิธ (พ.ศ. 2428-2491) ในปี พ.ศ. 2470 นาง Floretta "Doty" McCutcheon (พ.ศ. 2431-2510) เอาชนะ Smith ในการแข่งขันนิทรรศการ โดยก่อตั้งโรงเรียนที่สอนวิธีชามให้กับผู้หญิง 500,000 คน ในปี 1993 ผู้หญิงได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม ABC ในปี พ.ศ. 2548 ABC ได้รวมตัวกับ Women's International Bowling Congress (WIBC) และคณะ เพื่อเป็นสภาคองเกรสโบว์ลิ่งแห่งสหรัฐอเมริกา (USBC)

แหวนทอง 300 เกม

ABC เริ่มแรกใช้ลูกโบว์ลิ่งที่ทำจาก ลิกนัมประวัติ ไม้เนื้อแข็งจาก แคริบเบียน ซึ่งในที่สุดก็ถูกแทนที่โดย ไม้มะเกลือ ลูกโบว์ลิ่งยาง (1905) และ บรันสวิก ลูกบอลยางแร่มิเนอรัล (1914) ในปี 1980 ลูกโบว์ลิ่งเปลือกยูรีเทนได้รับการแนะนำโดย Ebonite

ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1890 โบว์ลิ่งเป็ด ถูกประดิษฐ์ขึ้นใน บอสตัน, แมสซาชูเซตส์ , แพร่กระจายไปยัง บัลติมอร์ แมริแลนด์ ประมาณปี 1899

คัดลอกบทความทั้งหมดมาจาก วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี . ลิขสิทธิ์เป็นของวิกิพีเดีย