บางอย่างเกี่ยวกับโบว์ลิ่ง (บทที่ 1)

โบว์ลิ่ง

โบว์ลิ่ง เป็นกิจกรรมกีฬาหรือสันทนาการที่ผู้เล่นม้วนหรือโยนลูกโบว์ลิ่งไปยังเป้าหมาย ถือเป็นกีฬาขว้างรูปแบบหนึ่งที่สำคัญ ในรูปแบบพินโบว์ลิ่ง เป้าหมายมักจะล้มพิน (10 พิน) ที่ปลายเลน การนัดหยุดงานคือการที่หมุดทั้งหมดล้มลงในช็อตแรก ในขณะที่การนัดหยุดงานเกิดขึ้นเมื่อหมุดทั้งหมดถูกกระแทกในช็อตที่สอง คะแนนสูงสุดคือ 300 ซึ่งทำได้โดยได้รับ 12 นัดติดต่อกัน การนัดหยุดงานสามครั้งติดต่อกันเรียกว่า "ไก่งวง" การนัดหยุดงานเพิ่มเติมจะเรียกว่าหมายเลขที่มีคำว่า "bagger" เช่น "four-bagger" สำหรับการนัดหยุดงานสี่ครั้งติดต่อกัน คำว่า "แฮมโบน" ยังใช้เพื่ออธิบายการโจมตีสี่ครั้งติดต่อกัน ในรูปแบบเป้าหมาย เป้าหมายมักจะคือการได้ลูกบอลให้ใกล้กับเครื่องหมายมากที่สุด โบว์ลิ่งแบบพินมักจะเล่นบนพื้นไม้เรียบหรือพื้นผิวสังเคราะห์อื่นๆ (ซึ่งสามารถทาน้ำมันในรูปแบบต่างๆ สำหรับเทคนิคที่แตกต่างกัน) ในเป้าโบว์ลิ่ง พื้นผิวอาจเป็นหญ้า กรวด หรือพื้นผิวสังเคราะห์ พินโบว์ลิ่งประเภทที่พบบ่อยที่สุด ได้แก่ พินโบว์ลิ่ง 10 พิน เก้าพิน พินเทียน พินเป็ด และโบว์ลิ่งห้าพิน ในโบว์ลิ่งเป้าหมาย ชาม สกีเทิล เคเกิล บ็อกเซ่ พรมโบวล์ เปตอง และลูกเปตอง มีทั้งแบบในร่มและกลางแจ้งเป็นที่นิยม ปัจจุบัน กีฬาโบว์ลิ่งมีผู้เล่นกว่า 100 ล้านคนในกว่า 90 ประเทศทั่วโลก (รวมถึงผู้เล่น 70 ล้านคนในสหรัฐอเมริกา) และยังคงเติบโตอย่างต่อเนื่องผ่านสื่อบันเทิง เช่น วิดีโอเกมสำหรับคอนโซลภายในบ้านและอุปกรณ์พกพา

โบว์ลิ่งในสหรัฐอเมริกาและแคนาดามักหมายถึงโบว์ลิ่งสิบพิน ในสหราชอาณาจักรและประเทศในเครือจักรภพอื่น ๆ มักจะหมายถึงชามสนามหญ้า

ประวัติความเป็นมา

สมัยโบราณ

โบว์ลิ่งรูปแบบแรกสุดที่รู้จักมีขึ้นตั้งแต่สมัยอียิปต์โบราณ เศษลูกบอลที่ใช้ในเวลานั้นพบในสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ ในอียิปต์โบราณ ย้อนกลับไปถึงยุคต้นกำเนิดของอียิปต์เมื่อ 3,200 ปีก่อนคริสตกาล ลูกบอลถูกสร้างขึ้นโดยใช้เปลือกเมล็ดพืช หุ้มด้วยวัสดุ เช่น หนัง และมัดด้วยเชือก นอกจากนี้ยังพบลูกบอลอื่นๆ ที่ทำจากพอร์ซเลน ซึ่งบ่งชี้ว่าลูกบอลเหล่านี้ถูกกลิ้งไปตามพื้นแทนที่จะโยนทิ้งเนื่องจากขนาดและน้ำหนัก สิ่งเหล่านี้บางอย่างคล้ายกับแจ็คสมัยใหม่ที่ใช้ในเกมชามเป้าหมาย เกมโบว์ลิ่งในรูปแบบต่างๆ ได้รับการตั้งข้อสังเกตโดย Herodotus ว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์ของชาว Lydians ในเอเชียไมเนอร์

ประมาณ 2,000 ปีที่แล้วในจักรวรรดิโรมัน เกมที่คล้ายกันนี้พัฒนาขึ้นระหว่างกองทหารโรมัน โดยให้โยนวัตถุหินให้ใกล้กับวัตถุหินอื่น ๆ มากที่สุด ซึ่งในที่สุดก็พัฒนาเป็น Bocce ของอิตาลี หรือโบว์ลิ่งกลางแจ้ง

ประมาณปีคริสตศักราช 400 การเล่นโบว์ลิ่งเริ่มขึ้นในเยอรมนีเพื่อเป็นพิธีกรรมทางศาสนาเพื่อชำระล้างบาปโดยการกลิ้งก้อนหินเข้าไปในกระบอง (kegel) ซึ่งเป็นตัวแทนของคนนอกรีต ส่งผลให้นักขว้างโบว์ลิ่งถูกเรียกว่าเคกเลอร์

คัดลอกบทความทั้งหมดมาจาก วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี . ลิขสิทธิ์เป็นของวิกิพีเดีย